1932 yılı Ağustosu’nun 2’nci Salı günü, Keriman Halis’in, Londra’da, Dünya Güzellik Kraliçesi seçildiğini haber verdikleri zaman Atatürk, memnuniyetini açıklarken, yanındaki hanımları işaretle:
-“Müjde güzel ama... Şimdi bu başarının gururuyla bütün hanımlarımız başımıza birer Ece kesilip, saltanat sürmeye kalkarlarsa, ne yaparız?” Diye şaka etmekten de kendini alamamıştı.
Fakat bir dakika sonra, birdenbire ciddîleşerek, Türk kadınında güzellik kadar, hatta çok daha fazla aradığı ve olması lâzım gelen nitelikleri ifade eden şu sözleri söylemiş ve yazdırıp bizzat yeni kraliçeye de göndertmişti:
-“Türk ırkının soylu güzelliğinin daima saklı olduğunu gösteren dünya hakemlerinin, bu Türk çocuğu üzerindeki hükümlerinden memnunuz. Fakat! Keriman Ece, hepimizin işittiğimiz gibi söylemiştir ki; o, bütün Türk kızlarının en güzeli olmak iddiasında değildir.
Bu güzel kızımız, ırkının kendi varlığında tabi olarak tecelli ettirdiği güzelliğini dünyaya, dünya hakemlerinin tasdikiyle tanıttırmış olmakla, elbette kendini bahtiyar saymakta haklıdır.
Türk milleti de, bu güzel çocuğunu, şüphesiz samimiyetle tebrik eder.
Ancak, şunu da ilâve edeyim ki; Türk soyunun, dünyanın en güzel soyu olduğunu, tarihî olarak bildiğim için, Türk kızlarından birinin dünya güzeli seçilmiş olmasını çok normal buldum. Fakat bu edenle, Türk gençlerine şunu da hatırlatmayı yararlı gördüm; İftihar ettiğiniz tabiî güzellikleri, fennî şekilde korumayı ve devam etmesini biliniz ve bu yolda uyanık bir gelişmenin sürekli gerçekleşmesini ihmal etmeyiniz. Bununla beraber, asıl uğraşmaya ve mutlaka gerçekleştirmeye mecbur olduğunuz şey; analarınızın ve atalarınızın oldukları gibi, yüksek kültürde ve yüksek erdemle dünya birinciliğini tutmaktır.”

Kaynak: 1 Niyazi Ahmet, Nükte ve Atatürk, Garanti Matbaası, İstanbul 1967, s. 287–289